басма́ч, ‑а, м.

Удзельнік контррэвалюцыйнай нацыяналістычнай банды ў Сярэдняй Азіі.

[Ад цюрк. басмак — рабіць налёт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэхка́не, ‑ан; адз. дэхканін, ‑а, м.

Сяляне ў Сярэдняй Азіі.

[Ад цюрк. dihqan — вясковы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неандэрта́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Выкапнёвы чалавек эпохі ранняга і сярэдняга палеаліту, які жыў 200— 35 тысяч гадоў таму назад у Еўропе, Азіі і Афрыцы.

|| прым. неандэрта́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэхка́нін, -а, мн. дэхка́не і (з ліч. 2, 3, 4) дэхка́ніны, -ка́н, м.

Селянін у Сярэдняй Азіі.

|| ж. дэхка́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. дэхка́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саланча́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м. (спец.).

Тып глебы, які характарызуецца наяўнасцю ў верхніх гарызонтах лёгкарастваральных солей у колькасцях, якія перашкаджаюць развіццю большасці раслін.

Саланчакі Азіі.

|| прым. саланчако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ана́гр, ‑а, м.

Дзікі асёл, які водзіцца ў Паўднёва-Заходняй Азіі.

[Грэч. anagros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дува́л, ‑а, м.

Гліняная агароджа вакол кібіткі (пераважна ў Сярэдняй Азіі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярэднеазія́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Сярэдняй Азіі. Сярэднеазіяцкія пустыні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арха́р, ‑а, м.

Дзікі горны баран, які водзіцца ў гарах Цэнтральнай Азіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

такы́р, ‑у, м.

Роўная гліністая прастора ў пустынях і паўпустынях Сярэдняй Азіі.

[Цюрк. такыр — роўны, голы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)