паадпуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Адпусціць усіх, многіх або ўсё, многае. Паадпускаць дзяцей на каток. Паадпускаць супрацоўнікаў у адпачынак. Паадпускаць палонных. Мужчыны паадпускалі бароды. □ Паадпускалі коням церассядзёлкі, падкінулі свежай травы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпу́шчаны

1. в разн. знач. отпу́щенный;

2. отпу́щенный, осла́бленный; отжа́тый;

3. спец. отпу́щенный;

1-3 см. адпусці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́вад ж. по́вод;

адпусці́ць павады́ — отпусти́ть пово́дья;

◊ (быць, ісці́) на ~дзе — (у каго) (быть, идти́) на поводу́ (у кого)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адшпілі́ць, ‑шпілю, ‑шпіліш, ‑шпіліць; зак., што.

Адняць, адпусціць прышпіленае. Адшпіліць медаль. // Разняць часткі зашпількі. — А вось паглядзім! — упарта сказаў Мірон, адшпіліў рэмень і ўзяўся за жалезную спражку. Маўр. [Сцяпан] адшпіліў спражку, зняў ашыйнік і, усміхнуўшыся, кінуў яго сыну пад ногі. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабы́ўка, ‑і, ДМ ‑быўцы; Р мн. ‑бывак; ж.

Разм. Кароткачасовы водпуск для паездкі дамоў, на радзіму (часцей за ўсё пра ваеннаслужачых). Адпусціць на пабыўку. Прыехаць на пабыўку. □ [Лідзія Пятроўна:] — Рана пачала зажываць, тыдні праз чатыры зусім будзеце здаровы і зможаце паехаць на пабыўку. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пору́ка пару́ка, -кі ж.; (ручательство) зару́ка, -кі ж.;

◊

взять (отпусти́ть) на пору́ки узя́ць (адпусці́ць) на пару́кі;

кругова́я пору́ка кругава́я пару́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разжа́ть сов.

1. (кулак) расці́снуць, раскамячы́ць, разня́ць;

2. (зубы) расшчапі́ць, разня́ць; (губы) растулі́ць;

3. (пружину и т. п.) распусці́ць, адпусці́ць, пасла́біць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́дпуск, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. адпускаць — адпусціць (у 1, 4 і 8 знач.).

2. Вызваленне ад працы на пэўны тэрмін для адпачынку, лячэння і пад. Узяць чарговы водпуск. Дэкрэтны водпуск. □ У сяле ўсім было вядома, што Антонаў водпуск канчаецца і цераз тыдзень ён едзе... Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпуска́ць несов.

1. в разн. знач. отпуска́ть;

2. (делать менее натянутым) отпуска́ть, ослабля́ть; (о зажиме — ещё) отжима́ть;

3. спец. (при закалке) отпуска́ть;

1-3 см. адпусці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпра́віць, -ра́ўлю, -ра́віш, -ра́віць; -ра́ўлены; зак.

1. каго-што. Паслаць, адаслаць, накіраваць.

А. дзяцей у школу.

А. пасылку.

А. студэнтаў на ўборку ўраджаю.

2. Адпусціць, вызваліць ад якіх-н. абавязкаў.

А. па дамах.

А. на пенсію.

3. што. Даць распараджэнне, сігнал на адпраўку, дазволіць адпраўку чаго-н.

А. цягнік.

А. калону машын.

4. Не згадзіцца прыняць.

А. на дапрацоўку.

5. Адслужыць набажэнства.

А. імшу.

|| незак. адпраўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. адпраўле́нне, -я, н. і адпра́ўка, -і, ДМ -ра́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)