недачува́нне, ‑я, н.

Дрэнны слых, глухаватасць. — Ну, дзед Ігнат, як страха падаецца? — яшчэ здалёк моцна крыкнула.. [Люба], ведаючы дзедаву бяду: недачуванне. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўла́джаны, ‑ая, ‑ае.

Не забяспечаны ўсім неабходным. Пасля нядоўгага адпачынку ў партызанскім лагеры паходнае жыццё наша здаецца яшчэ больш няўладжаным. Дзенісевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падтаўчы́, ‑таўку, ‑таўчэш, ‑таўчэ; ‑таўчом, ‑таўчаце; пр. падтоўк, ‑таўкла, ‑таўкло; зак., што і чаго.

Разм. Натаўчы дадаткова, яшчэ трохі. Падтаўчы бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрактыкава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; зак.

Практыкавацца некаторы час. [Ліля:] — Надзейка, .. прабач, але на сёння, бадай, хопіць. Папрактыкуйся яшчэ дома, без акампанементу. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папярэ́дне, прысл.

Перад чым‑н., раней чаго‑н. У рэдкім хмызняку Вася спыніў байцоў, вырашыўшы папярэдне разведаць яшчэ раз вёску. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пассяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Ссячы ўсё, многае. [Дзядуля:] — А ясакары рана пассякалі, рана. Ім яшчэ жыць бы ды жыць. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераарфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., што.

1. Праарфаваць яшчэ раз. Пераарфаваць насенне перад сяўбою.

2. Сарфаваць усё, многае. Пераарфаваць усё збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

1. Закітаваць нанава, іначай, яшчэ раз. Перакітаваць аконныя рамы.

2. Абмазаць, замазаць кітам усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пералакірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

1. Пакрыць лакам нанава, яшчэ раз. Пералакіраваць тумбачку.

2. Палакіраваць усё, многае. Пералакіраваць усю мэблю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапрышчапі́ць, ‑шчаплю, ‑шчэпіш, ‑шчэпіць; зак., што.

Спец. Прышчапіць, робячы перасадку тканкі або ўводзячы вакцыну нанава, яшчэ раз. Перапрышчапіць сліву. Перапрышчапіць воспу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)