падлакірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; заг. падлакіруй; зак., што.

1. Палакіраваць злёгку або дадаткова. Падлакіраваць мэблю.

2. перан. Разм. Прыхарашыць. Падлакіраваць рэчаіснасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паднайма́нне, ‑я, н.

Найманне (памяшкання або іншай маёмасці) у асноўнага наймальніка; тое, што і субарэнда. // Найманне жылой плошчы ў асноўнага наймальніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазаво́зіць, ‑вожу, ‑возіш, ‑возіць; зак., каго-што.

Завезці ўсіх, многіх або ўсё, многае. Пазавозіць дзяцей на дачу. Пазавозіць тавар у магазіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курава́й, ‑ю, м.

Род травяністых раслін ці кустоў сямейства матыльковых з перыстымі лістамі і белымі, жоўтымі, сінімі, фіялетавымі або ружовымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лава́нда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Вечназялёная пахучая расліна з блакітна-фіялетавымі або фіялетавымі кветкамі, якая выкарыстоўваецца ў медыцыне і парфумерыі.

[Іт. lavanda.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лаўса́н, ‑у, м.

1. Сінтэтычнае валакно, якое выкарыстоўваецца ў тэкстыльнай прамысловасці.

2. Тканіна з такога валакна або з дабаўленнем такога валакна.

[Ад назвы лабараторыі АН СССР.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пляме́нніца, ‑ы, ж.

Дачка брата або сястры. Дзедава пляменніца была ўжо не маладая: здаровая, грузная, з бледным прыпухлым васпаватым тварам. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́рта-фра́нка, нескл., н.

Порт, горад або прыморскі раён, у межах якога ўвоз і вываз замежных тавараў робіцца без аплаты пошлін.

[Іт. porto franco — свабодны порт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пако́ст, ‑у, М ‑сце, м.

Спецыяльна апрацаваны алей або тлушч, якія прымяняюцца для прыгатавання алейных фарбаў, лакаў, грунтоўкі, кіту і інш.

[Польск. pokost — лак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Злыгаць усё, многае або ўсіх, многіх.

2. і без дап. Лыгаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)