філі́піка, ‑і, ДМ ‑піцы, ж.

Кніжн. Гнеўная выкрывальная прамова, выступленне супраць каго‑, чаго‑н.

[Ад назвы прамоў старажытнагрэчаскага аратара Дэмасфена супраць цара Філіпа Македонскага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цырка́цтва, ‑а, н.

Разм. Выкананне чаго‑н. з трукамі, прыёмамі, звычайнымі ў цырку. Элементы цыркацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́ннасць, ‑і, ж.

Выражаная ў грашовых адзінках вартасць чаго‑н.; цана. Пасылка з аб’яўленай цэннасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эстэтыза́цыя, ‑і, ж.

Наданне чаму‑н. прыгожай знешняй формы, эстэтычная ідэалізацыя чаго‑н. Эстэтызацыя тэхнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зва́ние в разн. знач. зва́нне, -ння ср.;

зва́ние профе́ссора зва́нне прафе́сара;

почётное зва́ние ганаро́вае зва́нне;

◊

и зва́ния нет кого́-чего́ а ні зва́ння няма́ каго́-чаго́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надиви́ться сов., разг. (кому, чему, на кого, что) надзіві́цца (з каго, чаго);

не мог надиви́ться его́ ло́вкости (на его́ ло́вкость) не мог надзіві́цца з яго́ спры́ту.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

позади́​I предлог с род. зза́ду (каго, чаго); (за) за, па-за (кім, чым);

позади́ всех зза́ду ўсіх;

позади́ горы́ зза́ду гары́ (за, па-за гаро́й).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нетре́звый нецвяро́зы;

в нетре́звом ви́де у нецвяро́зым ста́не;

нетре́звый взгляд на ве́щи нецвяро́зы по́гляд на рэ́чы;

нетре́звое отноше́ние к чему́-л. нецвяро́зыя адно́сіны да чаго́-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

путём​II предлог с род. шля́хам (чаго); переводится также конструкциями с твор. без предлога;

узна́ть путём опро́са даве́дацца шля́хам апыта́ння (апыта́ннем);

путём голосова́ния шля́хам галасава́ння (галасава́ннем).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вірава́ць ’утвараць віры, круціць, бурліць’, (перан.) ’кіпець, бурліць’ (БРС, КТС; КЭС, лаг.). Укр. вирувати ’бурліць, кіпець’, польск. wirować ’паварочвацца кругом, круціцца вакол чаго-небудзь, над чым-небудзь’; ’надаваць чаму-небудзь віровы рух’, wirować (po wsi) ’бадзяцца па хатах’. Утворана ад вір 1 (гл.) і ітэратыўнага суф. ‑ава‑ (< прасл. ‑ova‑ti). Сюды ж віравацца, віраванне (КТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)