Verbum

бэ́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

Брус, які апіраецца на сцены або ўстоі і служыць падтрымкай насцілу (падлогі, столі і пад.).

Пакласці новую бэльку.

|| прым. бэ́лечны, -ая, -ае.

Бэлечнае перакрыцце.

вар, -у, м.

1. Вада ў стане кіпення або толькі што ўскіпелая вада.

В. з маліннікам.

Як варам абдало (аб прыліве крыві да твару, выкліканым адчуваннем няёмкасці, збянтэжанасці, хвалявання).

2. Вараная смала (спец.).

варані́ць, -раню́, -ро́ніш, -ро́ніць; незак., што.

Пакрываць паверхню металічных прадметаў (са сталі, чыгуну) тонкім слоем вокіслу чорнага, цёмна-сіняга або карычневага колеру, каб засцерагчы ад іржы; чарніць.

В. сталь.

|| наз. варане́нне, -я, н.

відо́вішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.

1. Тое, што паўстае перад вачамі, з’яўляецца прадметам агляду.

Незвычайнае в.

2. Тэатральнае або тэатралізаванае прадстаўленне.

Масавыя відовішчы.

|| прым. відо́вішчны, -ая, -ае (да 2 знач.).

вуа́ль, -і, ж.

1. Тонкая празрыстая матэрыя.

2. Кавалак такой матэрыі або сеткі, які прымацаваны да жаночага капелюша і закрывае твар.

Капялюш з вуаллю.

3. Налёт на негатыве, які зніжае кантраснасць фотаздымка (спец.).

выхава́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м., каго-чаго або чый.

Той, хто выхоўваецца ці навучаецца дзе-н.

В.

Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта.

В. сувораўскага вучылішча.

|| ж. выхава́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

пла́навы, -ая, -ае.

1. Які ажыццяўляецца згодна з планам (у 2 знач.).

Планавая сістэма гаспадаркі.

2. Які ажыццяўляе або распрацоўвае план (у 2 знач.).

П. аддзел.

|| наз. пла́навасць, -і, ж. (да 1 знач.).

пол², -у, м.

Кожны з двух генетычна і фізіялагічна супрацьпастаўленых разрадаў жывых істот (мужчын і жанчын, самцоў і самак).

Мужчынскі п.

Прыгожы або слабы п. (жанчыны; жарт.).

|| прым. палавы́, -а́я, -о́е.

Палавая спеласць.

прыёмны, -ая, -ае.

1. гл. прыняць.

2. Які ўсынавіў каго-н. або ўсыноўлены кімн.

П. бацька.

Прыёмная дачка.

3. у знач. наз. прыёмная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Пакой для наведвальнікаў.

Прыёмная рэктара.

прыся́жны, -ая, -ае.

1. Які прыняў прысягу (уст.).

2. перан. Пастаянны, заўсёдны (разм., жарт.).

П. жартаўнік.

○

Суд прысяжных — суд з удзелам выбарных ад насельніцтва асоб, якія выносяць рашэнне аб вінаватасці або невінаватасці падсуднага.