абпаску́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак.; каго-што.

Тое, што і апаскудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсмарка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. груб. Запэцкаць смаркачамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абуча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго.

Праводзіць ваенную падрыхтоўку. Абучаць салдатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абхваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак., каго-што.

Тое, што і абхапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абхітрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Тое, што і абхітрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

духо́ўнік, ‑а, м.

Свяшчэннік, які пастаянна прымае ў каго‑н. споведзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

душы́цель, ‑я, м.

Той, хто душыць, прыгнятае каго‑н. Душыцель свабоды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэмараліза́тар, ‑а, м.

Разм. Той (тое), што дэмаралізуе каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэнатуралізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго.

Правесці (праводзіць) дэнатуралізацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́ласнік, ‑а, м.

Той, хто праяўляе жаласць да каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)