пеленгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак., каго-што.

Спец. Вызначаць пеленг або месца, дзе знаходзіцца які‑н. прадмет, аб’ект. Пеленгаваць радыёстанцыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пельме́ні, ‑яў; адз. пельмень, ‑я, м.

Кулінарны выраб у выглядзе маленькіх піражкоў з прэснага цеста, начыненых мясным або рыбным фаршам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неасцяро́га, ‑і, ДМ ‑розе, ж.

Разм. Адсутнасць або недастатковасць асцярожнасці. Загінуў Сцяпан Жарыкаў праз сваю залішнюю бестурботнасць, неасцярогу. Казлоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непадпара́дкаванне, ‑я, н.

Адмаўленне або нежаданне падпарадкавацца каму‑, чаму‑н. [Ляшчэня] абвінаваціў Паходню ў непадпарадкаванні дырэктывам, у парушэнні дзяржаўнай дысцыпліны. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непатапля́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць судна заставацца на вадзе і захоўваць мараходныя якасці пасля затаплення аднаго або некалькіх яго адсекаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нут, ‑у, М нуце, м.

Аднагадовая або шматгадовая расліна сямейства бабовых, зерне якой ідзе ў ежу і на корм жывёле.

[Тат. нохут.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабле́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Абляпіць усё, многае або ўсіх, многіх. Пааблепліваць сцены афішамі. Снег пааблепліваў прахожых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабмярза́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Абмерзнуць, абледзянець — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае. Плытнікі паабмярзалі. Тратуары паабмярзалі. Твары паабмярзалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабсма́львацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Крыху абгарэць — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае. Паабсмальваліся людзі на пажары. Слупы паабсмальваліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пааб’яда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Аб’есці з усіх бакоў што‑н. або ўсё, многае. Вусень пааб’ядаў лісце ў садзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)