по́крыўны в разн. знач. покро́вный;

п. лак — покро́вный лак;

~ныя раслі́ны — покро́вные расте́ния;

~нае шкло — покро́вное стекло́;

○ ~ная тка́нка — анат. покро́вная ткань

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насякомае́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які корміцца насякомымі. Насякомаедныя расліны.

2. у знач. наз. насякомае́дныя, ‑ых. Назва атрада млекакормячых, да якога адносяцца вожык, крот і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рададэ́ндран, ‑а, м.

Вечназялёная расліна сямейства верасовых з буйнымі кветкамі, якая расце ў горных мясцовасцях Еўропы і Азіі. // ‑у. у знач. зб. Зараснікі гэтай расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сачаві́ца, ‑ы, ж.

1. Аднагадовая травяністая расліна сямейства матыльковых; старажытная зернебабовая культура.

2. Насенне гэтай расліны, якое ўжываецца ў ежу.

3. Устарэлая назва аптычнай лінзы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клён, -а і -у, м.

1. -а, мн. клёны, -аў і кляны́, -о́ў. Дрэва сямейства кляновых з шырокімі, у большасці відаў фігурнымі лістамі.

2. -у. Драўніна гэтай расліны.

Начоўкі з клёну.

|| памянш. клёнік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

|| прым. кляно́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднадо́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае семя з адной семядолі. Аднадольныя расліны. // у знач. наз. аднадо́льныя, ‑ых. Назва класа такіх раслін. Вядома каля 30 тысяч відаў аднадольных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

машкае́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які корміцца мошкамі. Машкаедныя птушкі. Машкаедныя расліны.

2. у знач. наз. машкае́дныя, ‑ых. Тое, што і насякомаедныя (гл. насякомаедны ў 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мушмула́, ‑ы, ж.

1. Невялікае пладовае дрэўца або кусты сямейства ружакветных з мучністымі салодкімі ці кісла-салодкімі пладамі, прыгоднымі для ежы.

2. зб. Плады гэтай расліны.

[Тур. musmula.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нард, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Травяністая расліна сямейства валяр’янавых, якая мае мясісты духмяны корань і дробныя кветачкі.

2. Араматычнае рэчыва, якое здабываецца з гэтай расліны.

[Лац. nardus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пярэ́сціцца, ‑ціцца; незак.

Тое, што і пярэсціць ​1 (у 3 знач.). Рознакаляровыя хусткі і шапкі блішчаць на сонцы, пярэсцяцца, нібы невядомыя расліны на дзівосным полі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)