ото́, часціца.

Абл. Вось. — Струшня тут? — Тут. — З Камлюком радзяцца. — Ото і добра. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

1. Добра спражыць. Прапражыць боб.

2. Пражыць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упячы́ся, упячэцца; упякуцца; пр. упёкся, упяклася, ‑лося; зак.

Спячыся да поўнай гатоўнасці. Хлеб добра ўпёкся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ценелюбі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які добра расце ў зацененых месцах; які не любіць сонца. Ценелюбівыя травы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́рці несов., см. драць;

◊ вялі́кая лы́жка рот дзярэ́ — посл. в за́висти нет коры́сти; мно́го жела́ть — добра́ не вида́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

е́сціся несов.

1. безл. е́сться;

яму́ до́бра е́лася і піло́ся — ему́ хорошо́ е́лось и пило́сь;

2. страд. поеда́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размало́цца сов.

1. размоло́ться;

жы́та до́бра ~ло́лася — рожь хорошо́ размоло́лась;

2. разг. (износиться) разрабо́таться;

уту́лка ~ло́лася — вту́лка разрабо́талась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Прычу́йванне ’здольнасць добра чуць звера’ (Інстр. 2, Мат. Гом.). Рус. паўд. причувать, причуять ’адчуваць, успрымаць нюхам (пра сабаку)’. Да чуяць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кітава́цца, ‑туецца; незак.

1. Паддавацца кітаванню. У сухую пагоду вокны добра кітуюцца.

2. Зал. да кітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́мятлівасць, ‑і, ж.

Здольнасць добра помніць, запамінаць. Я не раз здзіўляўся яго [Янкі Брыля] учэпістай памятлівасці. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)