прапра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

1. Добра спражыць. Прапражыць боб.

2. Пражыць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)