Лы́ка 1, лы́ко, лэ́ко, лы́чка ’луб з карой маладых, лісцевых дрэў (ліпы, лазы), з якога плялі лапці’, ’вязка, нізка’ (ТСБМ, Шат., Бес., Яруш., Бяльк., Сцяшк., ТС, Сл. ПЗБ), лы́кі ’скруткі лыка’ (Касп.). Укр. ли́ко, рус. лы́ко, лы́ка (ж. род), польск. łyko ’тс’, lyka ’путы, няволя’, н.-, в.-луж. łyko, łyka ’лыка’, чэш. lýko ’тс’, ’вяроўка з лыка’, славац. lyko, славен. líkọ, lȋčje, серб.-харв. ли̏ка, устар. ли̏ко, макед. лико, лика, балг. ли́ко, лика́ ’тс’, ’вяроўка з лыка’, ’канапляная, шаўковая нітка’; рус. разан. лы́ко і макед. радопск. лика ’ліпа’. Прасл. lyko унутраны слой кары з маладых дрэў (ліпы)’ (Слаўскі, 5, 401–405 з аглядам л-ры). З і.-е. паралелей захаваліся толькі балт. з другасным ‑n‑: літ. lùnkas, лат. lûks ’лыка’, ст.-прус. lunkan ’тс’ і, паводле некаторых этымолагаў (гл. Фасмер, 2, 540–541), таксама ст.-інд. lúñcati ’рве, лушчыць, здзірае, лупіць’, ст.-в.-ням. lō (род. склон lōwes) ’мяздра, лыка’, — усе да і.-е. lū‑k‑o < *leuk‑ ’светлы’ (Трубачоў, Ремесл. терм., 164–166). Сюды ж лы́чышнік ’лычнік, які дзярэ лыкі на продаж’ (Бяльк.). Гл. таксама Скок (2, 301), Шустар-Шэўц, 11, 783; Бязлай, 2, 141; БЕР, 3, 400.

Лы́ка 2 ў выразе: лы́ка ты сьвіноя (Шат.). Да лыч 2 (гл.).

Лы́ка воўчае ’ваўчаягада звычайная, Daphne mezereum L.’ (віц., барыс., мін., Кіс.). Укр. лико вовче, польск. wilcze łyko, н.-луж. wʼelkowe łyko, чэш. vlčí lýko, серб.-харв. лико ву̀чје, балг. диво лико ’тс’, славен. volčja lika ’бружмель лясны’. Прасл. vl̥ʼčje lyko ’ваўчаягада звычайная’. Аналагічна ням. Wolfsbast ’тс’ (Слаўскі, 5, 404; Махэк, Jména, 152).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аз (род. аза́) м.

1. (устарелое название буквы «а») аз;

2. только мн., перен. (первоначальные сведения) азы́;

пача́ць вучо́бу з азо́ў — нача́ть изуче́ние с азо́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

культ (род. ку́льту) м., рел., перен. культ;

к. бо́га Со́нца ў язы́чнікаў — культ бо́га Со́лнца у язы́чников;

к. асо́бы — культ ли́чности;

к. про́дкаў — культ пре́дков

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лёт (род. лёту) м. лёт;

л. пчол — лёт пчёл;

◊ з лёту — с разбе́га;

на ляту́ — на лету́;

лаві́ць (хапа́ць) на ляту́ — лови́ть (хвата́ть) на лету́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

морж (род. маржа́) м.

1. зоол. морж;

чарада́ маржо́ў — ста́до морже́й;

ціхаакія́нскі м. — тихоокеа́нский морж;

2. перен., разг. морж;

запіса́цца ў маржы́ — записа́ться в моржи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збег (род. збе́гу) м.

1. (действие) сбег, сбега́ние ср.;

2. (состояние) стече́ние ср.;

з. акалі́чнасцей — стече́ние обстоя́тельств;

3. грам. сочета́ние ср.;

з. зы́чных — сочета́ние согла́сных

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасярэ́дзіне

1. нареч. посреди́ (посереди́не, посреди́не);

стая́ць п. — стоя́ть посреди́ (посереди́не, посреди́не);

2. предлог с род. посреди́;

п. пако́я стая́ў стол — посреди́ ко́мнаты стоя́л стол

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пшык (род. пшы́ку) м., разг., фам. пшик;

◊ быў бык, а вы́йшаў п. — был бык, а вы́шел пшик;

сышло́ на п. — сошло́ на пшик, на нет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пыл (род. пы́лу) м., пыль ж.;

○ касмі́чны п. — косми́ческая пыль;

◊ аж п. куры́ць — дым коромы́слом; пыль столбо́м;

пуска́ць п. у во́чы — пуска́ть пыль в глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сад (род. са́ду, (в терминологических сочетаниях) са́да) м. сад;

фрукто́вы с. — фрукто́вый сад;

○ батані́чны с. — ботани́ческий сад;

зі́мні с. — зи́мний сад;

дзіця́чы с. — де́тский сад

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)