аб’язны́, ‑ая, ‑ое.

Такі, па якім аб’язджаюць; кружны. Аб’язная дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

керамзітабето́н, ‑у, м.

Лёгкі бетон, у якім запаўняльнікам з’яўляецца керамзіт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіс-кіс і кіц-кіц, выкл.

Воклік, якім падзываюць ката.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

многафігу́рны, ‑ая, ‑ае.

У якім многа фігур. Многафігурная скульптурная кампазіцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наказны́, ‑ая, ‑ое.

Уст. У якім змешчаны наказ. Наказная грамата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненумарава́ны, ‑ая, ‑ае.

Такі, у якім адсутнічае нумарацыя. Ненумараваныя старонкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазаві́к, ‑а, м.

Інструмент у выглядзе долата, якім робяць пазы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папі́хіч, ‑а, м.

Разм. Чалавек, якім панукаюць, зняважліва распараджаюцца, камандуюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скато́ма, ‑ы, ж.

Захворванне вачэй, пры якім звужаецца поле зроку.

[Грэч. skótos — цемната.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задыя́к, -а, м. (спец.).

Пояс неба, па якім Сонца праходзіць свой бачны шлях на працягу года.

Знакі задыяка (абазначэнне 12 сузор’яў, праз якія праходзіць задыяк).

|| прым. задыяка́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)