ко́мі, нескл.

1. Народ, які складае карэннае насельніцтва Комі АССР.

2. у знач. нязм. прым. Які належыць гэтаму народу. Комі Аўтаномная Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка. Комі культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манго́лы, ‑аў; адз. мангол, ‑а, м.; манголка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. манголкі, ‑лак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Мангольскай Народнай Рэспублікі і Унутранай Манголіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слава́кі, ‑аў; адз. славак, ‑а, м.; славачка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. славачкі, ‑чак; ж.

Заходнеславянскі народ, які разам з чэхамі складае асноўнае насельніцтва Чэхаславакіі (ЧССР).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нізавы́, -а́я, -о́е.

1. Які дзейнічае каля самай паверхні зямлі, вады і пад.

Н. вецер.

2. Які знаходзіцца ў нізкім месцы.

Нізавая дарога.

3. Які ўтварае ніжні ярус расліннага покрыва (спец.).

Нізавыя травы.

4. Які размяшчаецца ў нізоўях ракі.

Нізавыя гарады.

5. Які звязаны непасрэдна з масамі, з народам; які абслугоўвае масы, народ.

Нізавыя арганізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агульнанаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Агульны, адзіны для ўсяго народу; які належыць усяму народу. Агульнанародная ўласнасць. Агульнанародныя патрэбы. Агульнанародная мараль. // Такі, у якім удзельнічае ўвесь народ; усенародны. Агульнанародная справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карст, ‑у, М ‑сце, м.

Сукупнасць з’яў (правалы, пячоры, варонкападобныя паглыбленні і інш.), якія ўзнікаюць ад растварэння горных народ (вапнякоў, гіпсаў, каменнай солі і пад.) прыроднымі водамі.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

многапаку́тны, ‑ая, ‑ае.

Які перанёс многа пакут; поўны пакут. Многапакутны народ. □ Тут, на зямлі многапакутнай, Каля дарогі кожны схіл Асветлен зоркай пяцікутнай, Узнятай на гарбах магіл. Аўрамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́месь, ‑і, ж.

Парода, патомства, атрыманыя ад скрыжавання жывёлы або раслін розных відаў, народ, гатункаў. Мул — помесь асла з кабылай. // Асобная жывёліна або расліна, атрыманая такім спосабам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тво́рца, ‑ы, м.

Разм. Тое, што і тварэц. Творца вялікага шчасця — Савецкай зямлі чалавек. Танк. Прывет, галактыка! Прывет табе маскоўскі Прыслаў народ наш — творца і змагар. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дба́йны, ‑ая, ‑ае.

Старанны, руплівы. Гляджу, як народ працавіты і дбайны На ніве калгаснай з машынаю дружыць. Хведаровіч. Усё было дагледжана, відаць, што тут хадзілі дбайныя рукі. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)