злоязы́чны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Схільны да злых нагавораў, рэзка адмоўнай ацэнкі каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змазгава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак.

Разм. Дадумацца да чаго‑н., разабрацца ў чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́залаціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; зак., што.

Пакрыць пазалотай, пазалаціць усё або частку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́маліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Дамагчыся чаго‑н. настойлівай просьбай; выпрасіць. Вымаліць прабачэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

актывава́ць, ‑тывую, ‑тывуеш, ‑тывуе; зак. і незак., што.

Спец. Зрабіць (рабіць) актывацыю чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апало́гія, ‑і, ж.

Кніжн. Абарона, усхваленне каго‑, чаго‑н. у пісьмовай або вуснай форме.

[Грэч. apologia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбо́рка, ‑і, ж.

Спец. Выстругванне адмысловым гэблікам-адборнікам фігурнай паверхні чаго‑н. Адборка карніза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адвеслава́ць, ‑вяслую, ‑вяслуеш, ‑вяслуе; зак.

Вяслуючы, аддаліцца, ад’ехаць ад чаго‑н. Адвеславаць ад берага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адне́кванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аднеквацца; адмаўленне, ухіленне ад чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абва́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; зак.

Памыліцца не ў сваю карысць пры ўзважванні чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)