Verbum

ліры́зм, -у, м.

1. Лірычны характар, лірычны змест чаго-н.

Л. паэмы.

2. Чуллівасць у перажываннях, у настроі; мяккасць і тонкасць эмацыянальнага пачатку.

Л. беларускага пейзажу.

лю́дскі, -ая, -ае.

1. Чалавечны, паважлівы; уласцівы людзям.

Людскія адносіны.

2. Добры, прыгодны для чаго-н.

Гэта людская рэч.

|| наз. лю́дскасць, -і, ж. (да 1 знач.).

мно́ства, -а, н.

1. Вельмі вялікая колькасць каго-, чаго-н.

М. людзей.

М. дрэў.

2. У матэматыцы: сукупнасць элементаў, аб’яднаных паводле якой-н. прыкметы.

Тэорыя мностваў.

нагла́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.

1. што. Выгладзіць добра, акуратна.

Н. штаны.

2. чаго. Выгладзіць у нейкай колькасці.

Н. бялізны.

|| незак. нагла́джваць, -аю, -аеш, -ае.

наглыта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. каго-што. Праглынуць у вялікай колькасці.

Н. пылу.

Н. халоднай вады.

2. Наесціся чаго-н., недастаткова перажоўваючы (разм.).

Н. клёцак.

надзіві́цца, -дзіўлю́ся, -дзі́вішся, -дзі́віцца; зак., з каго-чаго і без дап. (звычайна з дзеясловам «магчы» і адмоўем.).

Многа, уволю падзівіцца.

Не н. з прыгажосці Нарачанскага краю.

назіра́нне, -я, н.

1. гл. назіраць.

2. мн. -і, -яў. Тое, што заўважана ў працэсе вывучэння, разгляду чаго-н., нагляданняў за кім-, чым-н.

Навуковыя назіранні.

назубі́ць, -зублю́, -зу́біш, -зу́біць; -зу́блены; зак., што і чаго (спец.).

Навастрыць, наразаючы або насякаючы зубцы.

Н. серп.

|| незак. назу́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. назу́бліванне, -я, н.

растлума́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.

Раскрыць сэнс чаго-н., зрабіць ясным, зразумелым.

Р. рашэнне задачы.

|| незак. растлума́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. растлумачэ́нне, -я, н.

рысава́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца рысаваннем, хто робіць малюнкі для чаго-н.

Добры р., горшы гравёр.

|| ж. рысава́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.