Verbum

пагука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

1. Паклікаць каго‑н. Пагукалі дзяцей у дом.

2. і без дап. Гукаць некаторы час. Пагукала ў дзверы тройчы, — Спаў багаты грозны дом... Броўка.

падсялі́ць, ‑сялю, ‑селіш, ‑селіць; заг. падсялі; зак., каго.

Пасяліць сумесна з кім‑н. або блізка да каго‑н. — Гаспадар.. [Валошыну] двух шпікоў падсяліў, дык ён адцураўся і кватэры і суседзяў. Машара.

напало́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Выклікаць у каго‑н. страх, трывогу, спалохаць. Напалохаць вавёрку. □ Тое, што змеціў настаўнік, і тое, што раптам пачуў, і здзівіла яго, і напалохала. Галавач.

прыблы́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм.

1. Прывязаць абы-як, заблытваючы. Прыблытаць каня.

2. перан. Расказваючы, дадаць, упамянуць што‑н. недарэчы. // Умяшаць каго‑н. у якую‑н. справу.

уджгну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Разм.

1. каго. Балюча ўкалоць хабатком, джалам; кусануць, уджаліць (пра насякомых).

2. перан.; каго, па чым. Хвоснуць, сцебануць; ударыць.

3. перан. Знікнуць, уцячы.

ула́шчыць, ‑шчу, ‑шыш, ‑шчыць; зак., каго.

Разм. Улагодзіць, задобрыць каго‑н. Гаспадар змоўк, зразумеўшы, што госця нічым улашчыць нельга. Шамякін. Зазыба яўна хацеў улашчыць Драніцу, але таксама давесці сваё. Чыгрынаў.

інтэрв’юе́р, ‑а, м.

Журналіст, які бярэ ў каго‑н. інтэрв’ю.

кампло́т, ‑у, М ‑лоце, м.

Змова супраць каго‑, чаго‑н.

[Фр. complot.]

грызану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.

Аднакр. да грызці.

згвалтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго.

Тое, што і згвалціць.