го́рды, -ая, -ае.

1. Надзелены пачуццём уласнай годнасці, павагі да сябе.

Г. чалавек.

2. Поўны пачуцця задавальнення сабой.

Г. позірк.

3. Ганарысты, фанабэрысты.

Ласкавае цялятка дзвюх матак ссе, а гордае — ніводнай (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суперме́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Герой, надзелены нязвыклымі якасцямі, якія робяць яго непераможным, чароўна-абаяльным.

2. (іран.). Чалавек, які лічыць сябе вышэйшым, важнейшым за іншых.

|| прым. суперме́нскі, -ая, -ае (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перацані́ць, ‑цаню, ‑цэніш, ‑цаніць; зак.

Тое, што і пераацаніць. Перацаніў сябе хлопец. Ён не стаў лічыцца ні з чыёй думкай і лічыў сябе адзіным аўтарытэтам. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

убарані́цца, ‑ранюся, ‑ронішся, ‑роніцца; зак.

Разм. Абараніць сябе ад нападу, замаху, варожых дзеянняў. Убараніцца ад ворага. // Засцерагчы сябе ад небяспекі, непрыемнасцей і пад. Убараніцца ад бяды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асарамаці́цца, ‑мачуся, ‑мацішся, ‑маціцца; зак.

Разм. Асарамаціць сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шмальцавацца, ‑цуюся, ‑цуешся, ‑цуецца; зак.

Вышмальцаваць сябе; зашмальцавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зняве́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Знявечыць сябе; пакалечыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самавыключэ́нне, ‑я, н.

Выключэнне самога сябе адкуль‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазабо́йства, ‑а, н.

Наўмыснае пазбаўленне сябе жыцця; самагубства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самапраслаўле́нне, ‑я, н.

Праслаўленне самога сябе, сваіх заслуг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)