хака́сы, ‑аў; адз. хакас, ‑а, м.; хакаска, ‑і, ДМ ‑касцы; мн. хакаскі, ‑сак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Хакаскай аўтаггомнай вобласці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эве́нкі, ‑аў; адз. эвенк, ‑а, м.; эвенкійка, ‑і, ДМ ‑кійцы; мн. эвенкійкі, ‑кіёк; ж.
Народнасць, якая складае асноўнае насельніцтва Эвенкійскай аўтаномнай акругі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мігра́цыя ’перасяленне насельніцтва, перамяшчэнне жывёльных арганізмаў, элементаў, клетак; пераход капіталу з адной галіны эканомікі ў іншую’ (ТСБМ). З рус. миграция ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 77), якое з зах.-еўр. моў (паводле дзеяслова мигрировать — з ням.) < лац. migrātio ’пераход, пераезд’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рале́йнік ’земляроб’ (Варл.), ’араты’, лаянк. ’нявыхаваны’ (Нас.). Вытворнае ад ралейны (гл.) ’што мае адносіны да раллі’ пры дапамозе суф. ‑ік як назва паводле прафесіі (Сцяцко, Афікс. наз., 103, 104). Зневажальнае значэнне развіваецца з уяўлення пра малую адукаванасць сельскага насельніцтва.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
палінезі́йцы, ‑аў; адз. палінезіец, ‑зійца, м.; палінезійка, ‑і, ДМ ‑зійцы; мн. палінезійкі, ‑зіек; ж.
Карэннае насельніцтва Палінезіі і некаторых іншых астравоў Ціхага акіяна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папуа́сы, ‑аў; адз. папуас, ‑а, м.; папуаска, ‑і, ДМ ‑пуасцы; мн. папуаскі, ‑сак; ж.
Карэннае насельніцтва Новай Гвінеі і некаторых другіх астравоў Меланезіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
алта́йцы, ‑аў; адз. алтаец, ‑тайца, м.; алтайка, ‑і, ДМ ‑тайцы; мн. алтайкі, ‑таек; ж.
Народнасць, якая складае частку насельніцтва Горна-Алтайскай аўтаномнай вобласці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бландзі́н, ‑а, м.
Мужчына са светлымі валасамі. Сярод вясковага насельніцтва Рыфскіх гор сустракаецца нямала бландзінаў і шатэнаў з блакітнымі і шэрымі вачыма. В. Вольскі.
[Фр. blondin.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бура́ты, ‑аў; адз. бурат, ‑а, М ‑раце, м., буратка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. бураткі, ‑так; ж.
Народ, які складае карэннае насельніцтва Бурацкай АССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ваенізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак.
Прыстасаваць (прыстасоўваць) да ваенных умоў; перавесці (пераводзіць) на абслугоўванне ваенных патрэб. // Абучыць (абучаць) ваеннай справе цывільнае насельніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)