спява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скупы́, ‑ая, ‑ое.
1. Празмерна, да прагнасці ашчадны (пра чалавека).
2.
3.
4.
5.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
схапі́цца, схаплюся, схопішся, схопіцца;
1.
2. Уступіць у бой, барацьбу, бойку.
3.
4.
5.
6. Заняцца полымем.
7.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бы́ццам,
1.
2.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыста́ць, ‑стану, ‑станеш, ‑стане;
1.
2.
3. Далучыцца, прымкнуць да каго‑н.
4.
5. Спыніцца, прычаліць, падышоўшы да берага, прыстані і пад.
6. Стаміцца, змагчыся.
7.
8.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сы́паць, ‑плю, ‑плеш, ‑пле;
1.
2.
3.
4. Ісці, падаць (пра дробны, часты снег, дождж).
5.
6.
7.
8.
9.
10.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уле́зці, улезу, улезеш, улезе;
1. Пранікнуць, праціснуцца, забрацца ўнутр чаго‑н.
2. Залезці ў шкоду.
3. Умясціцца, размясціцца ўнутры чаго‑н.
4. Уваткнуцца, увайсці ў глыб чаго‑н.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
садзі́ць, саджу, садзіш, садзіць;
1. Запрашаць або прымушаць заняць якое‑н. месца.
2. Прызначаць, уладкоўваць на якую‑н. пасаду.
3. Пасяляць дзе‑н. (для вядзення гаспадаркі).
4. Знявольваць, пазбаўляць волі.
5.
6. Закопваць у зямлю карані саджанцаў, клубні і пад. з мэтай вырошчвання раслін.
7. Змяшчаць у гарачую печ, сушню для выпякання, сушэння.
8. Змяшчаць за рамку (фотаздымкі).
9.
10. і
11.
12. Угрузіўшы ў што‑н. вязкае, гразкае, даць завязнуць, засесці.
13. Наносіць, прышываць што‑н. на якую‑н. паверхню (плямы, латкі і пад.).
14.
15.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́йсці, выйду, выйдзеш, выйдзе;
1. Пайсці адкуль‑н., пакінуць межы чаго‑н.
2.
3. Прыйсці куды‑н., з’явіцца, апынуцца дзе‑н.; паказацца.
4.
5.
6. Зрасходавацца, кончыцца.
7.
8. Атрымацца, удацца.
9. Пра паходжанне каго‑н.
10. Здарыцца, нечакана адбыцца ў выніку чаго‑н.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пры,
Спалучэнне з прыназоўнікам «пры» выражае:
Прасторавыя адносіны
1. Ужываецца для ўказання на непасрэдную блізкасць ад якога‑н. месца.
2. Ужываецца для ўказання на прадмет, установу ці арганізацыю, якія ўключаюць у свой склад што‑н. дапаможнае, падсобнае.
3. Ужываецца для ўказання на месца, установу і пад., дзе хто‑н. займае якое‑н. службовае становішча або дзе што‑н. адбываецца.
Часавыя адносіны
4. Ужываецца для ўказання на падзею ці з’яву, у момант якой адбываецца што‑н.
5. Ужываецца для ўказання на эпоху, перыяд, час, на працягу якіх што‑н. адбываецца, здзяйсняецца.
Аб’ектныя адносіны
6. Ужываецца для ўказання на прадмет, які знаходзіцца ў наяўнасці, які ёсць у каго‑н.
7.
8. Ужываецца для ўказання на асобу, у якой хто‑н. знаходзіцца, жыве.
Акалічнасныя адносіны
9. Ужываецца для ўказання на якую‑н. з’яву, акалічнасць, якія суправаджаюць што‑н.
10. Ужываецца для ўказання на асобу ці калектыў, у прысутнасці якіх што‑н. адбываецца.
11. Ужываецца для ўказання на стан, у якім хто‑, што‑н. знаходзіцца.
Прычынныя адносіны
12. Ужываецца для ўказання на прычыну, падставу чаго‑н.
13. Ужываецца для ўказання на наяўнасць якіх‑н. уласцівасцей, якасцей і пад., якія выклікаюць што‑н., з’яўляюцца прычынай чаго‑н. або падставай для чаго‑н.
Умоўныя адносіны
14. Ужываецца для ўказання на падзею, факт або абставіны, якія з’яўляюцца ўмовай для ажыццяўлення чаго‑н.
Уступальныя адносіны
15. Ужываецца для ўказання на прадмет або абставіны, нягледзячы на якія што‑н. існуе, адбываецца.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)