раскамплектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Парушыць камплект, камплектнасць чаго‑н. Раскамплектаваць машыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчахлі́ць, ‑хлю, ‑хліш, ‑хліць; зак., што.

Зняць чахол з чаго‑н. Расчахліць танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руш, ‑а, м.

Палоска лёгкай тканіны, сабраная ў зборкі для абшыўкі чаго‑н.

[Фр. ruche.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салі́льня, ‑і, ж.

Прадпрыемства, дзе робіцца засолка чаго‑н. (рыбы. ікры і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самападава́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне для аўтаматычнага падавання чаго‑н. Самападавальнік для пагрузкі хлеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самапаўтарэ́нне, ‑я, н.

Паўтарэнне чаго‑н. раней самім сказанага, зробленага. Імкненне пазбегнуць самапаўтарэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саскрэ́бціся, ‑скрабецца; пр. саскробся, ‑скрэблася; зак.

Сысці, счысціцца з чаго‑н. пры скрабанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спі́ткі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Недапітыя рэшткі чаго‑н.

•••

Спіткі-з’едкі — рэшткі яды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суаранда́тар, ‑а, м.

Той, хто з’яўляецца арандатарам чаго‑н. сумесна з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супрацьдзе́йны, ‑ая, ‑ае.

Які аказвае супрацьдзеянне; накіраваны супраць каго‑, чаго‑н. Супрацьдзейныя сілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)