вы́енчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Разм. Дамагчыся чаго‑н. неадступнымі просьбамі; выпрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́канькаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Дамагчыся чаго‑н. назойлівай просьбай; выкленчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кусіць, ‑кушу, ‑кусіш, ‑кусіць; зак., што.

Укусіўшы зубамі, выесці, вырваць частку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́паліраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Паліруючы, зрабіць паверхню чаго‑н. гладкай; адпаліраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпрабава́льнік, ‑а, м.

Той, хто займаецца выпрабаваннем чаго‑н. Лётчык-выпрабавальнік. Выпрабавальнік аўтамабіляў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́слабаніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Разм. Вызваліцца ад чаго‑н. Выслабаніцца ад работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышрубава́цца, ‑буецца; зак.

Прымацавацца да чаго‑н. з дапамогаю шрубы або шрубавай нарэзкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгерметызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., што.

Парушыць герметычнасць чаго‑н. Разгерметызаваць кабіну самалёта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размыва́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне для ачысткі ад чаго‑н. пры дапамозе струменя вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разна́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.

Разм. Разахвоціць, прывучыць да чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)