Verbum

вызнача́льнік, ‑а, м.

Кніжн.

1. Тое, што сабою вызначае што‑н. Рытмічны вызначальнік.

2. Дапаможнік для вызначэння. Вызначальнік раслін.

амары́лісавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да амарылісу.

2. у знач. наз. амары́лісавыя, ‑ых. Сямейства шматгадовых цыбульных раслін.

бальзамі́навы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да бальзаміны.

2. у знач. наз. бальзамі́навыя, ‑ых. Сямейства двухдольных раздзельнапялёсткавых раслін.

гібры́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Арганізм, атрыманы ў выніку скрыжавання раслін або жывёл розных сартоў, відаў, народ. Гібрыд грэчкі.

[Ад лац. hibrida — помесь.]

драця́нік, ‑а, м.

Лічынка жука-шчаўкуна, шкодніка сельскагаспадарчых і іншых раслін, якая жыве пад карой дрэў або ў глебе.

кіла́, ‑ы, ж.

1. Разм. Тое, што і грыжа.

2. Хвароба крыжакветных раслін, пры якой на карэнні ўтвараюцца нарасці.

лістабло́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Сысучае насякомае атрада раўнакрылых хобатных, якое корміцца сокамі раслін; медзяніца.

першакве́тныя, ‑ых.

Сямейства зрослапялёсткавых двухдольных раслін, да якога адносяцца вадаперыца, лазаніца, першацвет і інш., якія пачынаюць цвісці ранняй вясной.

плодаагаро́днінны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з вырошчваннем агародніны і пладова-ягадных раслін, іх апрацоўкай і пад. Плодаагароднінны саўгас. Плодаагароднінная база.

пратэі́ны, ‑аў; адз. пратэін, ‑у, м.

Спец. Простыя бялкі, аснова, на якой пабудаваны асобныя клеткі жывёльнага арганізма і раслін.

[Ад грэч. prōtos — першы, галоўны.]