Verbum

саву́чань, -чня, мн. -чні, -чняў, м.

Той, хто вучыцца або вучыўся разам з кім-н.

|| ж. савучані́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

самаўпра́ўства, -а, н.

Парушэнне кім-н. законнага парадку пры вырашэнні якіх-н. спраў; незаконнае, самачыннае ажыццяўленне чаго-н.

Гэта нечуванае с.!

саўлада́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая сумесна з кім-н. валодае чым-н.

|| ж. саўлада́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

свары́ць, свару́, сва́рыш, сва́рыць; незак., каго.

Выклікаць сварку, спрэчку каго-н. з кім-н.

|| зак. пасвары́ць, -свару́, -сва́рыш, -сва́рыць.

П. сяброў.

невядо́масць, -і, ж.

1. гл. невядомы.

2. Адсутнасць звестак, ведаў аб кім-, чым-н.

3. Сціплае, непрыкметнае існаванне.

Жыць у невядомасці.

падрыхто́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. гл. падрыхтаваць.

2. Запас ведаў, атрыманых кім-н.

Прыйсці ў інстытут з добрай падрыхтоўкай.

ду́жацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак., з кім (разм.).

Схапіўшыся, старацца асіліць праціўніка; мерацца сілай.

Хлопцы пачынаюць д.

|| наз. ду́жанне, -я, н.

чу́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Вестка аб кім-, чым-н., звычайна яшчэ не пацверджаная.

Чуткамі зямля поўніцца.

шэ́фства, -а, н.

Грамадская дзейнасць па аказанні культурнай, вытворчай і іншай дапамогі.

Браць ш. над кім-н.

|| прым. шэ́фскі, -ая, -ае.

любі́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.

Той, каго асабліва любяць, кім захапляюцца; улюбёнец.

Л. публікі.

|| ж. любі́міца, -ы, мн. -ы, -міц.