пераднавальні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які бывае перад навальніцай, папярэднічае навальніцы. Пераднавальнічная духата. Пераднавальнічная маланка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераднаціскны́, ‑ая, ‑ое.

Які знаходзіцца перад націскным гукам, складам. Пераднаціскны вакалізм. Пераднаціскны склад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадста́ртавы, ‑ая, ‑ае.

Які бывае перад стартам, папярэднічае старту. Перадстартавае хваляванне. Перадстартавая размінка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракультывава́ць, ‑тывую, ‑тывуеш, ‑тывуе; зак., што.

Правесці культывацыю, узрыхленне перад сяўбой. Пракультываваць глебу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салея́, ‑і, ж.

У праваслаўнай царкве — узвышэнне перад іканастасам на ўсю яго даўжыню.

[Ад лац. solium — крэсла, троп.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыісто́башнік ’прыбудова да істопкі’ (Ян.), прысто́башнік, прысто́пчынік ’частка стопкі перад уваходам’ (рагач., пух., Сл. ПЗБ), прысто́пнік ’перад клеці; кладоўка’ (Ян.; люб., ЛА, 4). Ад істо́пка/сто́пка ’памяшканне для захавання агародніны і іншых прадуктаў’ (гл.) з узнаўленнем этымалагічнага ‑b‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вадзяну́ха ’дзень перад хрышчэннем’, вадзяная каляда ’тс’ (Клім.). Да вадзяны́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кне́жыць ’плакаць перад шлюбам (пра нявесту)’ (Кліх). Гл. княгіня 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перале́часты (пырылі́частый) ’мінулагодні’ (Клім.). Да перад‑ і ле́та ’год’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скана́нне, ‑я, н.

1. Смерць. Сказалі хлопцы так перад скананнем: «Не расстаёмся, не!» Пысін. Скананне скорае пужае.. [бабулю]. Бядуля.

2. перан. Канец. Восень нарадзіла ясноту хоць перад скананнем дня. Чорны.

•••

Да сканання — тое, што і да (самага) скону.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)