вы́сыпацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -плецца; зак.

1. Сыплючыся, вываліцца.

Бульба высыпалася з мяшка.

2. З’явіцца на паверхні ў вялікай колькасці (пра атмасферныя ападкі, сып).

Раніцай высыпаўся іней.

Адзёр высыпаўся.

|| незак. высыпа́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навырабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак., чаго.

1. Зрабіць, вырабіць што-н. у вялікай колькасці.

Н. цацак.

2. Апрацаваць дубленнем многа чаго-н.

Н. шкур.

3. Насваволіць, нагарэзнічаць (разм.).

Чаго толькі не навыраблялі дзеці ў хаце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шу́нуць, -ну, -неш, -не; шунь; зак.

1. Раптам паліцца, хлынуць, уварвацца ў што-н.

Шунула вада.

У пакой шунула свежае паветра.

2. перан. Пайсці масай (пра людзей); паступіць у вялікай колькасці.

Натоўп шунуў.

Заказы шунулі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набракава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што і каго-чаго.

Разм. Забракаваць у якой‑н. колькасці. Набракаваць тавару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыво́дзіць, ‑воджу, ‑водзіш, ‑водзіць; зак., каго-чаго.

Вывесці ў вялікай колькасці. Навыводзіць коней з канюшань. Навыводзіць птушанят.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назалята́ць, ‑ае; безас. зак.

Заляцець у вялікай колькасці куды‑н., у што‑н. Назалятала матылёў у хату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накапі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што і чаго.

Скапіраваць у якой‑н. колькасці. Накапіраваць цэлую папку чарцяжоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біяпсі́я, ‑і, ж.

Атрыманне невялікай колькасці тканкі ў хворага для мікраскапічнага даследавання з мэтай вызначэння характару захворвання.

[Ад грэч. bíos — жыццё і opsis — разгляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бюрэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Трубка з дзяленнямі для адмервання пэўнай колькасці вадкасці.

[Ад фр. burette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размнажа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для размнажэння чаго‑н. (рукапісаў, чарцяжоў) у некаторай колькасці экземпляраў. Размнажальны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)