сто́льнік, ‑а,
У Рускай дзяржаве 13–17 стст. — прыдворны чын (пасада) рангам ніжэй баярскага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сто́льнік, ‑а,
У Рускай дзяржаве 13–17 стст. — прыдворны чын (пасада) рангам ніжэй баярскага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суглі́нкавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да суглінку, складаецца з суглінку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
частава́нне, ‑я,
1.
2. Ежа, пітво, якімі частуюць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
навырэ́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Тое, што і навырэзаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нэ́пман, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нарысі́ст, ‑а,
Чалавек, які піша нарысы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прына́длівы, ‑ая, ‑ае.
Які прыладжвае; прываблівы; прынадны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бася́к, ‑а,
1. Прадстаўнік дэкласаваных слаёў насельніцтва ў капіталістычным грамадстве.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вако́лічны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца ў ваколіцы, у наваколлі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
курку́ль, ‑я,
1. Селянін-кулак на Украіне.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)