фанфа́ра, -ы, мн. -ы, -фа́р, ж.

1. Медны духавы музычны інструмент, які мае выгляд падоўжанай трубы.

Пад гукі фанфар (таксама перан.: вельмі ўрачыста).

2. Музычная фраза, кароткі сігнал урачыстага характару, які выконваецца на такім інструменце.

Загучалі фанфары.

|| прым. фанфа́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́сный

1. (яркий, светлый) я́сны;

2. (отчётливый, хорошо видимый, слышимый) выра́зны, я́сны;

я́сные зву́ки выра́зныя гу́кі;

3. (понятный) зразуме́лы, я́сны;

◊

я́сное де́ло вядо́мая рэч.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гудзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гусці і гудзець, а таксама гукі гэтага дзеяння. Рыгор адхіліўся ад акна; разам з гэтым змоўкла гудзенне аэраплана. Гартны. Раптам да вёскі пачалі далятаць нейкія нячутныя дагэтуль гукі, — ні то гудзенне жука, ні то малатарні. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паля́пванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. паляпваць, а таксама гукі, якія ўтвараюцца пры гэтым дзеянні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўгало́сны, ‑ая, ‑ае.

Галосны, які ўтварае з другім галосным адзін склад (пра гукі). Паўгалоснае «у» (ў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бра́зганне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бразгаць, а таксама гукі, якія ўтвараюцца пры гэтым дзеянні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кракта́нне і крахта́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. крактаць, крахтаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зы́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зыкаць — зыкнуць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Зыканне пчол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вя́канне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. вякаць (у 1 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гагата́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гагатаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Чулася гагатанне гусей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)