дол (род. до́лу) м.

1. низ; земля́ ж.;

2. разг. (яма для погребения) моги́ла ж.;

капа́ць д. — копа́ть моги́лу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пляск (род. пля́ску) м., разг.

1. хло́панье ср., шлёпанье ср.;

2. плеск;

3. хло́панье ср.;

1-3 см. пля́скаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пяхце́р (род. пехцяра́) м., обл., уст.

1. (верёвочная сетка для сена) пехте́рь;

2. перен. (неуклюжий человек) пехте́рь, тюфя́к, пе́нтюх

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сако́лка I ж.

1. разг. и нар.-поэт. соколи́ца;

2. ласк. голу́бка

сако́лка II ж., уст. (род майки) соко́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́мая, род., дат., предл. са́май, вин. са́мую, твор. са́май (са́маю) мест. опред., ж., в разн. знач. са́мая; см. са́мы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Спас II м., церк. Спас

спас I (род. спа́су) м., разг. спас, спасе́ние ср.;

спа́су няма́ — спа́су (спасе́ния) нет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спуд I (род. спу́ду) м. испу́г

спуд II: пад спу́дам разг. под спу́дом;

з-пад спу́ду — из-под спу́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сціск (род. сці́ску) м.

1. в разн. знач. сжа́тие ср.;

2. тех. сжим;

3. разг. теснота́ ж.; да́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

унутры́

1. нареч. внутри́; в середи́не;

2. предлог с род. внутри́;

лю́дзі стая́лі ўнутры́ агаро́джы — лю́ди стоя́ли внутри́ огра́ды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бапіне́нка ’валеная хустка’ (ДАБМ, 946). Дыял. форма, замест *абапіне́нка (да *абапінаць, абапнуць ’нацягваць, абкручваць і г. д.’), што ясна з наступных назваў пераважна вялікай, зімняй, цёплай хусткі, якія прыводзяцца ў ДАБМ: апяна́льнік (945), хустка‑опына, ху́стка‑гопы́нка, ху́стка‑опі́нанка, апіна́ха, апіня́нка, во́пінка, опіна́ка, апі́ненкі (мн.) (946), хустка апіні́стая, напі́нка, апіна́тка, абапіна́ха, ху́стка‑опыно́чка, опіні́нка (947). Параўн. яшчэ апіна́лка ’вялікая хустка’ (Бяльк.). Назвы хусткі, утвораныя ад дзеяслова *pęti, *pьnǫ, вядомыя ў асноўным на поўдні і на паўд. усходзе Беларусі. Параўн. укр. обпина́ти ’надзяваць, нацягваць’, обпи́нка, опи́нкарод адзення’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)