Verbum

дазва́цца, ‑завуся, ‑завешся, ‑завецца; зак., каго.

Разм. Неаднаразова завучы, клічучы, прымусіць каго‑н. адазвацца, з’явіцца. Крычу з адчаем безгалосым: — Ма-ма-а! — І аніяк дазвацца не магу. Гаўрусёў.

далячы́ць, ‑лячу, ‑лечыш, ‑лечыць; зак., каго-што.

1. Закончыць лячэнне каго‑, чаго‑н., канчаткова вылечыць. Далячыць руку. Далячыць хворага.

2. Разм. Лячэннем давесці да якіх‑н. непрыемных вынікаў.

зарысава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., каго-што.

1. Зрабіць малюнак, зарысоўку каго‑, чаго‑н. Зарысаваць стол. Зарысаваць каня з натуры.

2. Разм. Пакрыць малюнкамі; зрысаваць. Зарысаваць увесь альбом.

заслу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Выслухаць каго‑н. або што‑н. (на сходзе, пасяджэнні і пад.). Заслухаць справаздачу. □ Старшынёй абралі Ніну. Заслухалі Туміліна і Баўтрукова. Савіцкі.

збянтэ́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго.

Выклікаць у каго‑н. замяшанне, разгубленасць. Нечаканасць Юрасёвых пытанняў зусім збянтэжыла дзяўчыну. Гарбук. Апоўначы выбух адкінуў вароты, збянтэжыў сваёй нечаканасцю варту. Дубоўка.

вы́патрабаваць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., каго-што.

1. Патрабуючы, атрымаць, дамагчыся выдачы каго‑, чаго‑н. Выпатрабаваць даведку.

2. Прымусіць з’явіцца куды‑н. па выкліку. Выпатрабаваць сведак у суд.

уло́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм.

1. Папасці ў непрыемнае становішча, бяду.

2. Закахацца ў каго‑н. — Ого, — не сцярпеў Цімка, — ці не ўлопаўся ты ў каго? Каваль.

містыфіка́цыя, ‑і, ж.

Наўмыснае ўвядзенне каго‑н. у зман.

[Фр. mystification, ад грэч. mystēs — які ведае таінства і лац. facere — рабіць.]

навыганя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго.

Выгнаць, выдаліць многіх.