ра́парт, -а, М -рце, м.

1. Пісьмовы службовы даклад, данясенне аб чым-н. вышэйшай інстанцыі, начальству.

Напісаць р. начальніку.

2. Урачыстае паведамленне аб выкананні ўзятых на сябе абавязацельстваў.

Святочны р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Важне́ць ’важнічаць, ганарыцца, важна паводзіць сябе’ (Касп.). Да важны 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заняду́жаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Адчуць сябе хворым, нядужым; захварэць. — Нешта зусім кепска адчуваю сябе, проста-такі раскіс, занядужаў, — прызнаўся цяпер Янукевіч Ваўчку. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўніжэ́нне, ‑я, н.

Уніжэнне сябе, сваіх здольнасцей, прызнанне сябе нікчэмным. — Ідзі, ідзі, — са злосцю, з горыччу, з нейкай асалодай самаўніжэння сказаў сабе Толя. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забінтава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

Забінтаваць сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закабалі́цца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Закабаліць сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагрымірава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.

Нагрыміраваць сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазняве́чванне, ‑я, н.

Калечанне, знявечванне самога сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўзвелічэ́нне, ‑я, н.

Узвелічэнне сябе, сваіх заслуг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўзвялі́чванне, ‑я, н.

Узвялічванне сябе, сваіх заслуг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)