ёта́цыя, ‑і, ж.

Спец. З’яўленне зычнага гука ёт (й) у пачатку слова перад галосным або ў сярэдзіне слова паміж галоснымі гукамі, напрыклад: ёд, свая, дзе «я» = «йа», «е» = «йэ», «ё» = «йо», «ю» = «йу».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіне́кдаха, -і, ДМ -дасе, ж. (спец.).

Стылістычны прыём, калі назва часткі выкарыстоўваецца замест назвы цэлага, агульнага і наадварот (напр., «галава» замест «чалавек»), а таксама слова і зварот, ужытыя такім чынам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цверда... (гл. цвёрда...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «цвёрда...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: цвердавэнджаны, цвердазём, цвердалобы, цвердамерзлы, цвердапаліўны, цвердаплодны, цвердаскуры, цвердасплаўны, цвердацелы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

предоставля́ться страд.

1. дава́цца; аддава́цца; уступа́цца;

2. дава́цца, пакіда́цца; дазваля́цца; (иметь) мець;

сло́во предоставля́ется тако́му-то сло́ва дае́цца тако́му і тако́му, сло́ва ма́е такі́ і такі́; см. предоставля́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

называ́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да называння. Называльная функцыя слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзя́чны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які выражае падзяку, удзячнасць. Падзячнае слова. Падзячнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненаціскны́, ‑ая, ‑ое.

Які не мае на сабе націску. Ненаціскны склад слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парады́гма, ‑ы, ж.

Спец. Табліца форм скланення або спражэння якога‑н. слова.

[Ад грэч. parádeigma — прыклад, узор.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аргаты́зм, ‑а, м.

Слова, якое запазычана літаратурнай мовай з якога‑н. арго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераасэнсава́цца, ‑суецца; зак.

Набыць новы сэнс. Слова пераасэнсавалася, набыло новае лексічнае значэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)