фотатрапі́зм, ‑у, м.

Змена напрамку росту органаў раслін у адносінах да святла, якое падае з аднаго боку.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і trópos — паварот.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвіту́ха, ‑і, ДМ ‑тусе; ж.

Спец. З’яўленне кветкавых сцёблаў на першым годзе жыцця ў двухгадовых раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яравіза́цыя, ‑і, ж.

1. Першая стадыя развіцця раслін, якая праходзіць пры нізкіх тэмпературах.

2. Перадпасяўная апрацоўка насення з мэтай паскарэння развіцця раслін і павышэння іх ураджайнасці (служыць таксама сродкам ператварэння азімай культуры ў яравую). Яравізацыя насення. □ Дзяўчына расказвала, як яны праводзілі яравізацыю, садзілі адборныя клубні. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Баро́даўнік (БРС), барада́ўнік ’расліна бародаўнік, Lapsana L.’ (Кіс.). Рус. борода́вник ’назвы раслін: Cerinthe major, Chelidonium majus, Psilonema calycinum’, борода́вочник, борода́вница ’расліна Lapsana communis’. Укр. боро́давник назвы раслін: Clematis Vitalba L., Psilonema calycinum, Scleranthus annuus’. Назвы ўжываюцца для многіх раслін і не вельмі ясна, якая была першапачатковая матывацыя. Прынамсі Cerinthe мае на лісцях сасочкі. Усё да баро́даўка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́садкі, ‑дак; адз. высадак, ‑дка, м.

Леташнія коранеклубняплоды некаторых сельскагаспадарчых раслін, пасаджаныя на насенне; насеннікі. Высадкі капусты, буракоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аку́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; заг. акуч; зак., што.

Узрыхліўшы глебу, абгарнуць ёю сцяблы раслін каля нізу. Акучыць бульбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зало́знікавыя, ‑ых.

Сямейства двухдольных злучанапялёсткавых раслін, пераважна траў і паўкустоў, да якіх адносяцца братаўка, званец, увярэднік і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікрато́м, ‑а, м.

Прыбор для атрымання тонкіх зрэзаў тканак жывёл і раслін для вывучэння іх будовы пад мікраскопам.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і tomē — рэзанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мута́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Асобіна жывёлін або раслін, якая ўзнікае ў выніку мутацыі (у 2 знач.).

[Ад лац. mutans ад mutare — мяняць, змяняць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысо́сак, ‑ска, м.

Орган у раслін-паразітаў і ў некаторых жывёльных арганізмаў для прысмоктвання пажыўных рэчываў. Прысосак п’яўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)