во́спіна, ‑ы, ж.

Ямка або шрам на скуры пасля воспы або прышчэпкі воспы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгрымірава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.

Зняць грым з свайго твару. Разгрыміравацца пасля спектакля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уклада́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да укладальніка. Пасля ўкладальніцкай пачынаецца рэдактарская работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пасле́й ’пасля’ (паст., Сл. ПЗБ), дзятл. посляй ’тс’ (Сцяшк. Сл.). Да пасля (гл.). Канчатак ‑ей (‑яй) — гэта суфікс параўнальнай ступені прыслоўяў, параўн. пазней, даўжэй.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пе́сцік, ‑а, м.

Частка кветкі пакрытанасенных раслін, з якой утвараецца плод пасля апладнення пыльцой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ільносало́мка і льносало́мка, ‑і, ДМ ‑мцы, ж.

Сцёблы лёну без галовак (пасля абмалоту).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́хадзіцца, ‑дзіцца; зак.

Спец. Набыць пэўныя якасці пасля браджэння (пра піва, віно і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзевя́тнік, ‑а, м.

Уст. Хрысціянскае свята, якое адзначаецца ў чацвер дзевятага тыдня пасля вялікадня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́марачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які застаўся без гаспадара пасля смерці ўладальніка пры адсутнасці нашчадкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флюарэсцэ́нцыя, ‑і, ж.

З’ява свячэння некаторых рэчываў пасля таго, як асвятляльныя прамяні спыняюць дзеянне.

[Ад лац. fluor — цячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)