Verbum

аганьбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; зак., каго-што (разм.).

Абняславіць, зганьбіць.

Ён сваім учынкам аганьбаваў усіх.

адпу́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго-што.

Спалохаўшы, адагнаць.

А. птушак.

|| незак. адпу́джваць, -аю, -аеш, -ае.

рэнамэ́, нескл., н., каго (уст. і кніжн.).

Усталяваная рэпутацыя, агульная павага.

Захаваць сваё р.

Р. добрага чалавека.

сердава́ць, сярду́ю, сярду́еш, сярду́е; сярду́й; незак. (разм.).

Адчуваць злосць, раздражненне, гнеў на каго-н.

С. на сына.

спаку́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які спакушае каго-н.

|| ж. спаку́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

справядлі́васць, -і, ж.

1. гл. справядлівы.

2. Справядлівыя, аб’ектыўныя адносіны да каго-н.

Раздзяліць грошы па справядлівасці.

схваці́ць, схвачу́, схва́ціш, схва́ціць; схва́чаны; зак., каго-што.

Тое, што і схапіць.

|| незак. схва́тваць, -аю, -аеш, -ае.

тармасі́ць, -машу́, -мо́сіш, -мо́сіць; -мо́шаны; незак., каго-што.

Тузаць, торгаць.

Т. за рукаў.

|| наз. тармашэ́нне, -я, н.

трыно́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; незак., каго.

Звязваць ногі каня трыногай.

|| зак. стрыно́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны.

ты́кацца², -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм., неадабр.).

Звяртацца да каго-н. на «ты».

|| наз. ты́канне, -я, н.