Verbum

дэвія́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Адхіленне стрэлкі компаса ад лініі магнітнага мерыдыяна пад уздзеяннем вялікіх мас жалеза.

2. Адхіленне цела, што рухаецца, ад зададзенага напрамку пад уплывам якіх-н. выпадковых прычын.

|| прым. дэвіяцы́йны, -ая, -ае і дэвія́нтны, -ая, -ае.

пла́віць, пла́ўлю, пла́віш, пла́віць; пла́ўлены; незак., што.

Ператварыць цвёрдае цела ў вадкае шляхам награвання.

П. метал.

|| зак. распла́віць, -ла́ўлю, -ла́віш, -ла́віць; -ла́ўлены.

|| наз. плаўле́нне, -я, н. і пла́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

|| прым. плаві́льны, -ая, -ае.

Плавільная печ.

ме́сяц, -а, м.

1. Нябеснае цела, спадарожнік Зямлі.

З-за хмары выплыў м.

2. мн. -ы, -аў. Дванаццатая частка астранамічнага года.

Больш як м. знаходзіўся ў шпіталі.

|| памянш.-ласк. ме́сячык, -а, м. (да 1 знач.).

|| прым. ме́сячны, -ая, -ае.

п’я́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, п’я́вак, ж.

1. Прэснаводны чарвяк, які корміцца кроўю жывёл, прысмоктваючыся да іх цела.

Медыцынская п. (для кровапускання). Ставіць п’яўкі.

2. перан. Пра чалавека-прыстасавальніка, які жыве за кошт чужой працы, эксплуатуе іншых.

эквілібры́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Жанр цыркавога мастацтва — жангліраванне, акрабатычныя практыкаванні, якія выяўляюць здольнасць артыста трымаць раўнавагу пры няўстойлівым становішчы цела.

Э. на канаце.

2. перан. Надзвычайная спрытнасць, выкрутлівасць.

Разумовая э.

Паэтычная э.

|| прым. эквілібрысты́чны, -ая, -ае.