Verbum

адахво́ціць, -во́чу, -во́ціш, -во́ціць; -во́чаны; зак., каго ад чаго (разм.).

Адвучыць, адбіць ахвоту рабіць што-н.

А. ад курэння.

|| незак. адахво́чваць, -аю, -аеш, -ае.

адбраха́цца, -рашу́ся, -ро́шашся, -рэ́шацца; -рашы́ся; зак. (разм., груб.).

Сварачыся, спрачаючыся, адказаць на папрокі, нападкі; адмовіцца ад чаго-н.; выкруціцца.

|| незак. адбрэ́хвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

адгавары́цца, -вару́ся, -во́рышся, -во́рыцца; зак.

Ухіліцца ад чаго-н., спасылаючыся на якія-н. абставіны; апраўдацца.

Ледзь адгаварыўся ад даручэння.

|| незак. адгаво́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

адпаве́дны, -ая, -ае.

1. Які падыходзіць для пэўнага выпадку.

А. тон.

2. Які адпавядае чаму-н., вынікае з чаго-н. папярэдняга.

Прыняць адпаведную пастанову.

адпая́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што.

Награваючы, аддзяліць прыпаяную частку чаго-н.

А. дэталь.

|| незак. адпа́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адпа́йванне, -я, н.

самаўхілі́цца, -хілю́ся, -хі́лішся, -хі́ліцца; зак., ад чаго.

Самавольна ўхіліцца ад выканання сваіх абавязкаў, сваёй справы.

|| незак. самаўхіля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. самаўхіле́нне, -я, н.

сардэ́чнік², -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Стрыжань, які з’яўляецца ўнутранай часткай чаго-н., на які навіваецца, надзяваецца што-н.

Жалезны с.

С. электрамагніта.

саўдзе́льнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Сумесна ўдзельнічаць з кім-н. у чым-н., быць саўдзельнікам чаго-н. (часцей пра нядобрую справу, нешта несамавітае, непрыстойнае).

скало́цца¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., ско́лецца; зак.

Аддзяліцца, адпасці пры ўдары (пра слой, кавалак чаго-н.).

Лёд лёгка скалоўся.

|| незак. ско́лвацца, -аецца.

склада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. скласці.

2. Быць састаўной часткай чаго-н.; утвараць сабой што-н.

Большую частку праграмы складалі народныя песні.