ве́дение ср. зага́дванне, -ння ср.; нагля́д, -ду м.; распараджэ́нне, -ння ср.;

в чьём-л. ве́дении у распараджэ́нні каго́-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заимообра́зный пазыко́вы; (взятый в долг) узя́ты ў доўг, пазы́чаны (у каго); (данный в долг) да́дзены ў доўг; пазы́чаны (каму).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́йка тех. га́йка, -кі ж.;

◊

га́йка слаба́ (у кого) га́йка сла́бая (у каго);

подкрути́ть га́йку (га́йки) падкруці́ць га́йку (га́йкі).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

охо́титься​I несов.

1. (заниматься охотой) палява́ць (на каго, што; и без дополнения);

2. перен. ганя́цца (за кім, чым).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

погля́дывать несов.

1. (на кого, что) пагляда́ць, пагля́дваць, пазіра́ць;

2. (за кем, чем) дагляда́ць (каго, што); (следить) сачы́ць, пільнава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посети́ть сов.

1. наве́даць;

2. перен. наве́даць; прыйсці́ (да каго);

поэ́та посети́ло вдохнове́ние да паэ́та прыйшло́ (паэ́та наве́дала) натхне́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прикоснове́нность книжн. даты́чнасць, -ці ж. (да каго, да чаго); прычы́ннасць, -ці ж. (у чым); вінава́тасць, -ці ж. (у чым);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прикоснове́нный які́ (што) ма́е дачыне́нне (да чаго-небудзь); прычы́нны (да каго, да чаго), заме́шаны (у чым), вінава́ты (у чым);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папрыстаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

1. Прыставіць, прысланіць да каго‑, чаго‑н. усё, многае. На вільчак паклалі грубейшы прут, астатнія папрыстаўлялі да яго нахільна з абодвух бакоў. Місько.

2. Прызначыць быць дзе‑н., каля каго‑н. — пра ўсіх, многіх. Папрыстаўляць вартавых да палонных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Напатка́ць ’сустрэць’, ’натрапіць’ (Яруш., ТСБМ, Сл. ПЗБ), напаткацца ’сустрэцца твар у твар’ (Сцяшк.). Прыставачнае ўтварэнне ад *tykati ’тыкаць, кранаць, сутыкаць’, вядомага большасці славянскіх моў, параўн. яшчэ ў Насовіча патка́ць ’сустрэць выпадкова’, паткну́ць ’раптам наткнуцца на каго-небудзь’, паткну́цца ’выпадкова сутыкнуцца’ і інш., цяпер звычайна малаўжывальныя без дадатковага прэфікса (с‑, на-, гл. спаткаць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)