Verbum

палеапатало́гія, ‑і, ж.

Навука аб хваробах жывёл і раслін, якія жылі на Зямлі ў далёкія часы.

[Ад грэч. palaios — старажытны, pathos — хвароба і logos — вучэнне.]

сіласаўбо́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для ўборкі і перапрацоўкі раслін, што прызначаны для сіласавання. Сіласаўборачны камбайн.

сістэматыза́цыя, ‑і, ж.

Прывядзенне чаго‑н. у сістэму (у 1, 2 знач.). Сістэматызацыя назіранняў. Сістэматызацыя раслін.

[Фр. systematisation ад грэч. systēma, systēmatos — злучэнне.]

слі́зевы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і слізісты (у 1 знач.). Слізевае рэчыва. Слізевыя хады ў раслін.

стараду́бка, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.

Народная назва некаторых відаў пакрытанасенных раслін сямейства казяльцовых і гарычкавых.

сухацве́т, ‑у, М ‑цвеце, м.

Назва рада травяністых раслін з сухімі кветкамі, якія не вянуць; бяссмертнік.

тэрматрапі́зм, ‑у, м.

Спец. Роставыя рухі органаў раслін у напрамку да крыніцы цяпла або ад яе.

[Ад грэч. thermē — цяпло, гарачыня і tropos — паварот, напрамак.]

фотаперыяды́зм, ‑у, м.

Спец. Фізіялагічныя змяненні ў жывёл і раслін, звязаныя са зменай дня і ночы.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і periodos — абход, кругазварот.]

хларафі́л, ‑у, м.

Зялёны пігмент раслін, з дапамогай якога яны паглынаюць сонечную энергію і ажыццяўляюць фотасінтэз.

[Грэч. chlōros — зялёны і phýllon — ліст.]

эндадэ́рма, ‑ы, ж.

Спец. Слой клетак у сцёблах і каранях раслін, які акружае ўсе ўнутраныя тканкі.

[Ад грэч. éndon — унутры і dérma — скура.]