Verbum

паняво́лі, прысл.

Насуперак жаданню, незалежна ад яго.

Згадзіцца п.

доўгацярпе́нне, -я, н.

Доўгае, працяглае цярпенне.

Скончылася яго д.

бытаві́зм, -у, м.

Празмернае захапленне апісаннем быту, яго дэталей.

ён, яго́, яму́, ім, аб ім, м.; яна́, яе́, ёй, яе́, ёй (ёю), аб ёй, ж.; яно́, яго́, яму́, яго́, ім, аб ім, н., мн. яны́, іх, ім, іх, імі, аб іх; займ. асаб. 3 ас. адз.

1. Указвае на прадмет гаворкі (выключаючы суразмоўцаў).

2. толькі Р. Ужыв. ў знач. прыналежнага займенніка.

Яго кніга.

3. У спалучэнні з часціцай «вось» набывае ўказальны характар.

Вось ён — бацькоўскі дом!

вялі́касць, -і, ж.

1. Тое, што і веліч (у 2 знач.).

2. Тытулаванне манархаў і іх жонак (у спалучэнні з займеннікамі «ваша», «іх», «яго», «яе»).

Яго імператарская в.

нідзе́, прысл.

Ні ў якім месцы.

Н. яго не сустракаў.

дэ́льта, -ы, ДМ -льце, мн. -ы, дэльт, ж.

Вусце ракі з яго разгалінаваннямі на асобныя рукавы і частка сушы, што да яго прылягае.

Д.

Дняпра.

|| прым. дэ́льтавы, -ая, -ае.

мнагава́та, прысл. (разм.).

Некалькі больш, чым патрэбна.

У яго м. даручэнняў.

архіва́рыус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Супрацоўнік архіва, хавальнік яго фондаў.