шэ́рстка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Ласк. да шэрсць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шерсть

1. (у животных) шэрсць, род. шэ́рсці ж.; (подшёрсток) поўсць, род. по́ўсці ж.; (овечья) во́ўна, -ны ж.;

2. в др. знач. шэрсць, род. шэ́рсці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Нашэ́рсціцца ’натапырыцца’ (Сл. ПЗБ). Да шэрсць, літаральна ’наставіць шэрсць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

валю́шня, ‑і, ж.

Майстэрня, у якой валяць сукно, шэрсць; валюш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднашэ́рсны, ‑ая, ‑ае.

Які мае шэрсць аднаго колеру; не стракаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

махе́р, ‑у, м.

Шэрсць ангорскай казы. // Выраб з гэтай шэрсці.

[Англ. mohair.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарнашэ́рсны, ‑ая, ‑ае.

У якога чорная шэрсць; з чорнай шэрсцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калду́ніцца, ‑ніцца; незак.

Разм. Блытацца, кудлачыцца (пра валасы, шэрсць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скалду́ніцца, ‑ніцца; зак.

Разм. Зблытацца, скудлаціцца (пра валасы, шэрсць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саску́бці, -бу́, -бе́ш, -бе́; -бём, -бяце́, -бу́ць; -бі́; -бены; зак., што.

1. Скубучы, сарваць.

С. траву.

2. Зрабіць шэрсць прыгоднай для прадзення.

|| незак. саскуба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і саску́бваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)