тлушчазаме́ннік, ‑а, м.

Штучны заменнік тлушчаў. Сінтэтычны тлушчазаменнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эўфуі́зм, ‑у, м.

Штучны, манерны, напышлівы стыль мовы.

[Англ. euphuism ад грэч. euphyes — высакародны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эўфуісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца эўфуізмам; манерны, штучны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ХВАЛЯВÓД, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Натуральны або штучны канал для распаўсюджвання тых ці іншых хваль (гукавых, элекграмагнітных, радыёхваль і інш.).

|| прым. хвалявóдны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вадасхо́вішча, ‑а, н.

Штучны вадаём для збору і захавання вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэ́на, ‑ы, ж.

Падземны штучны вадасцёк, труба, латок для асушэння грунту.

[З англ. drain — высушваць, асушаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінтэты́чны, -ая, -ае.

1. гл. сінтэз.

2. Штучны, выраблены з сінтэтыкі.

Сінтэтычнае валакно.

Сінтэтычная тканіна.

3. У мовазнаўстве: такі, пры якім граматычныя адносіны ў сказе выражаюцца формамі слоў.

Сінтэтычныя мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метэаспадаро́жнік, ‑а, м.

Спец. Штучны спадарожнік, прызначаны для метэаралагічных назіранняў; метэаралагічны спадарожнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страз, ‑у, м.

Штучны, падобны да самацветаў, камень, выраблены з хрусталю з дамешкай свінцу.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

этэрні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Штучны шыфер, які вырабляецца з сумесі азбесту і цэменту.

[Фр. éternite.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)