кабарго́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кабаргі, належыць ёй. Кабарговая шкура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

леапа́рдавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да леапарда, належыць леапарду. Леапардавая шкура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіву́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сівуча, належыць яму. Сівучая шкура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́растак, ‑тка, м.

Спец. Шкура гадавалага цяляці, а таксама вырабленая з яе скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ягуа́равы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ягуара, належыць, уласцівы яму. Ягуаравая шкура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падаўжа́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне, пры дапамозе якога што‑н. падаўжаецца. Падаўжальнік для электрычнага шкура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руно́, ‑а, н.

Шэрсць авечкі. Тонкае руно.

•••

Залатое руно — у грэчаскай міфалогіі: залатая шкура барана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, ж.

Вырабленая авечая шкура.

Кажух з аўчын.

|| памянш. аўчы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

◊

Аўчынка вырабу не варта — аб справе, якая не апраўдвае клопатаў.

|| прым. аўчы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

воло́вина ж.

1. (шкура вола) вало́вая ску́ра;

2. (мясо) вало́вае мя́са.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апо́йкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да апойкі. Апойкавая шкура.

2. Зроблены з апойкі. Апойкавыя боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)