гра́вер, ‑а, м.

Жук сямейства караедаў, шкоднік хваёвых дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скурае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Жук, шкоднік скуры, футраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лубае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Жук сямейства караедаў, шкоднік лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

футрае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Жук сямейства скураедаў, шкоднік футра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зерняе́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Насякомае сямейства жукоў, шкоднік бабовых раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хамя́к, ‑а, м.

Грызун сямейства мышыных, шкоднік палявых і агародных культур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкля́нніца, ‑ы, ж.

Матыль з празрыстымі шклопадобнымі крыльцамі — шкоднік пладовых дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўгано́сік, ‑а, м.

Насякомае сямейства жукоў з доўгім хабатком; шкоднік сельскагаспадарчых раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трубкакру́т, ‑а, М ‑круце, м.

Жук сямейства трубкакрутаў, шкоднік лісцевых дрэў. Дубовы трубкакрут.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лістае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Невялікі жук-шкоднік, які корміцца лісцем і маладымі парасткамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)