Кватара́нт ’той, хто часова наймае жылое памяшканне ў домаўласніка’ (ТСБМ, КЭС, лаг.). Гл. кватэра.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
замяшча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да замясціць.
2. каго-што. Часова выконваць чые‑н. абавязкі; быць чыім‑н. намеснікам. Замяшчаць загадчыка. □ Залескі быў хворы, і Яўген часова замяшчаў яго. Шамякін. Мяснікоў выехаў у Маскву, затым у Магілёў — замяшчаць вярхоўнага галоўнакамандуючага. Мехаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уссу́нуць, -ну, -неш, -не; -су́нь; -нуты; зак., што на што.
1. Сунучы, падняць наверх.
У. бэльку на зруб.
2. Абуць, надзець (звычайна наспех, часова; разм.).
У. боты на басанож.
|| незак. уссо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прара́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
1. Звужаная частка рэчышча, праход, які часова пакідаецца для пропуску вады пры збудаванні плаціны і закрываецца пры завяршэнні работ.
2. Прамывіна, адтуліна ў плаціне, дамбе, прарванай водным патокам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыпыні́цца, -пыню́ся, -пы́нішся, -пы́ніцца; зак.
1. Часова, ненадоўга спыніцца або перарвацца.
П. каля вітрыны.
Цягнік прыпыніўся на паўстанку.
Работа прыпынілася.
2. Знайсці прыпынак дзе-н.
Дзе ён прыпыніўся з сям’ёй на першы час?
|| незак. прыпыня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Кватэ́раваць ’часова жыць у каго-н., наймаючы кватэру, памяшканне’ (КЭС, лаг., Янк. I), ’размяшчацца, быць на пастоі (пра войска)’ (ТСБМ). Гл. кватэра 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кватарава́ць ’часова жыць у каго-н., наймаючы кватэру, памяшканне’ (ТСБМ, КЭС, лаг., Янк. I), ’размяшчацца, быць на пастоі (пра войска)’ (ТСБМ). Гл. кватэра 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
навадны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які часова наводзіцца для пераправы. Навадны мост.
2. Які наводзіць на правільны адказ, дапамагае знайсці яго. Навадное пытанне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адыхо́днік, ‑а, м.
Селянін, які часова ідзе з вёскі на пабочныя заработкі. [Антон:] — Людзей многа прыбавілася ў вёсцы, розныя адыходнікі дадому вярнуліся. Рылько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
замясці́ць сов., в разн. знач. замести́ть;
часо́ва з. зага́дчыка — вре́менно замести́ть заве́дующего;
з. шта́тныя вака́нсіі — замести́ть шта́тные вака́нсии
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)