хитру́щий разг. хітрэ́нны, ве́льмі хі́тры;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хітры́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. хітру́ хітры́м
2-я ас. хітры́ш хітрыце́
3-я ас. хітры́ць хітра́ць
Прошлы час
м. хітры́ў хітры́лі
ж. хітры́ла
н. хітры́ла
Загадны лад
2-я ас. хітры́ хітры́це

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хітру́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Хітры чалавек; махляр, падманшчык.

|| ж. хітру́ха, -і, ДМу́се, мн. -і, -ру́х.

|| прым. хітру́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хітру́га, -і, ДМу́гу, Т -ам, м.; ДМу́зе, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ру́г (разм.).

Вельмі хітры чалавек.

Гэта вядомы хітруга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

продувно́йI (плутоватый) разг. хі́тры;

продувна́я бе́стия прайдзісве́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увішны́, -а́я, -о́е.

1. Жвавы, спрытны ў рухах (пра чалавека, жывёл, птушак); уласцівы такому чалавеку; хуткі, спорны.

У. у рабоце.

Увішныя рухі.

2. перан. Вынаходлівы, хітры.

У. палітык.

|| наз. уві́шнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плутовско́й

1. махля́рскі; круце́льскі; ашука́нскі; шахра́йскі;

2. (лукавый) хі́тры;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

макіяве́леўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да макіявелізму; хітры, каварны, двудушны. Макіявелеўская палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зладзеява́ты, ‑ая, ‑ае.

Схільны да зладзейства; жулікаваты (пра чалавека). // Падобны на зладзейскі; хітры, скрыты. Зладзеяватая ўхмылка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змы́слы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Кемлівы, знаходлівы. — [Дзед Талаш] чалавек змыслы, хітры, асцярожны, але рашучы і смелы і чалавек паважаны. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)