электраста́тыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж.
Раздзел фізікі, які вывучае ўласцівасці электрычнасць наэлектрызаваных цел у адносна нерухомым стане; проціл. электрадынаміка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пнеўма́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
1. Аддзел фізікі, які вывучае газападобныя целы.
2. Тое, што і пнеўматык (у 1 знач.).
[Ад грэч. pneymatikos — дыхальны, паветраны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыёфі́зіка, ‑і, ДМ ‑зіцы, ж.
Галіна фізікі, у якой вывучаюцца фізічныя працэсы, звязаныя з электрамагнітнымі ваганнямі і радыёхвалямі. Поспехі радыёфізікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэрмадына́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.
Раздзел фізікі, які вывучае законы цеплавога руху і ўплыў цеплавога руху на фізічныя ўласцівасці цел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
о́птыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
1. Раздзел фізікі, які вывучае святло, яго законы і ўласцівасці.
2. зб. Прыборы і інструменты, дзеянне якіх заснавана на законах гэтай навукі.
[Грэч. optikē.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электро́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.
Раздзел фізікі, які вывучае электронныя працэсы ў вакууме, газах, цвёрдых целах. // Галіна тэхнікі, якая займаецца распрацоўкай, вытворчасцю і выкарыстаннем электронных прыбораў.
•••
Квантавая электроніка — раздзел фізікі, які вывучае працэсы генерацыі і ўзмацнення электрамагнітных хваль, што адбываюцца на аснове індуцыраванага выпрамянення квантавых сістэм (атамаў і малекул).
Ядзерная электроніка — галіна радыёэлектронікі, якая распрацоўвае метады і электронныя прылады для апрацоўкі электрычных і светлавых сігналаў ад дэтэктараў ядзерных выпрамяненняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зду́жаць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).
1. каго-што. Узяць верх у барацьбе, бойцы; перамагчы.
Бароўся з тым, каго мог з.
2. што і з інф. Справіцца з тым, што патрабуе вялікіх фізічных намаганняў, многа працы.
Здужаў падняць на плечы мех.
3. перан., што. Засвоіць, зразумець (разм.).
З. курс фізікі.
|| незак. зду́жваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
О́птыка — ’раздзел фізікі, які вывучае святло, яго законы, уласцівасці’ (ТСБМ). Запазычана з рус. оптика, якое праз ням. Optik (XVII ст.) з лац. optica (Фасмер, 3, 147). Іншае тлумачэнне гл. КЭСРЯ, 311. Рус. оптика запазычана з франц. optique (XVIII ст.), але ў гэтым выпадку мы б чакалі націск на перадапошнім складзе (*опти́ка) і, магчыма, іншую марфалогію.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аку́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
1. Раздзел фізікі, які вывучае гукавыя з’явы.
2. Чутнасць гукаў у якім‑н. памяшканні, абумоўленая формай і матэрыялам гэтага памяшкання. Акустыка тэатральнай залы. Дрэнная акустыка.
[Ад грэч. akustikos — слыхавы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эфі́р, -у, м.
1. мн. -ы, -аў. Арганічнае злучэнне, якое ўтрымлівае кісларод (спец.).
Простыя эфіры.
2. Асобае суцэльнае асяроддзе, што, паводле старых тэорый фізікі, запаўняе сусветную прастору (уст.).
3. Прастора як распаўсюджвальнік радыёхваль.
У эфіры гучыць музыка.
4. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — самы верхні, чысты і празрысты слой паветра, месцазнаходжанне багоў.
|| прым. эфі́рны, -ая, -ае.
Э. час.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)