землеўла́снік, ‑а, м.

Тое, што і землеўладальнік. Уся .. гаспода [Уладзімера] нагадвала сядзібу землеўласніка сярэдняй рукі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́жна, у знач. вык.

1. з інф. Ёсць магчымасць.

Гэта м. зрабіць за два дні.

2. Дазваляецца.

Да вас м.? — Заходзьце.

◊

Можна сказаць, у знач. пабочн. сл. (разм.) — выкарыстоўваецца для ўказання на магчымасць якога-н. выказвання, фармулёўкі ў адносінах да каго-, чаго-н.

Уся праца, можна сказаць, прапала дарэмна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зацёк, ‑у, м.

След ад вадкасці, фарбы і пад. Даўно пабеленая столь уся зрысована рудымі зацёкамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрыго́днасць, ‑і, ж.

Якасць і стан непрыгоднага; нягоднасць. Уся сетка грунтавых дарог была прыведзена ў непрыгоднасць. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задубяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Тое, што і задубець. На Алімпе не было сухога рубца, уся яна задубянела. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пло́днасць, ‑і, ж.

Здольнасць даваць плады; урадлівасць. Уся гэтая незвычайная [к]вецень і багатая плоднасць зямлі не цешылі вока чалавека. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыко́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць шыкоўнага. Але калі заходзіла сонца, уся шыкоўнасць гублялася: Чымган рабіўся пануры, як стары сівы дзед. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяспёры, ‑ая, ‑ае.

Які не мае пер’я. Уся постаць малога, яго рухі нагадвалі малое бяспёрае птушаня, якое навальніца выкінула з гнязда. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павымярза́ць, ‑ае; зак.

Вымерзнуць — пра ўсё, многае. Сады павымярзалі. □ Калі ў саракавым годзе павымярзалі калодзежы, дык уся вёска піла з крыніцы. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўмо́рга, м.

Былая мера зямлі, роўная палавіне морга. Уся гаспадарка Яўмена складалася з паўморга пясчаніку, на якім «раслі» хіба толькі камяні. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)