Пачы́н ’пачатак, зачынанне’ (Нас.), слаўг. ’першая сяліба, выселак, вёсачка’ (Яшк.). Укр. почи́н ’пачатак’, рус. почи́н ’тс’, ’ініцыятыва’, чэш., славац. кніжн. počin ’тс’, ’дзеянне’, ’учынак’, ’пачынанне’, балг. по́чин ’пачын’. Утворана ад прасл. дзеяслова počęti пры наяўнасці ўжо існаваўшай лексемы činъ, якая ўзыходзіць да і.-е. *kuei̯‑n‑u‑ ’укладанне пластамі, упарадкаванне’. Паводле Трубачова (Эт. сл., 4, 114), суфікс ‑n‑ у činъ мае выгляд і функцыі першаснага іменнага фарманта, як і konъ. Больш падрабязна пра činъ гл. SP, 2, 200–201.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
составле́ние ср.
1. састаўле́нне, -ння ср., склада́нне, -ння ср., скла́дванне, -ння ср.; уклада́нне, -ння ср.; састаўле́нне, -ння ср.;
2. склада́нне, -ння ср., скла́дванне, -ння ср., арганіза́цыя, -цыі ж.; см. соста́вить 1, 2.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вклад м.
1. (действие) уклада́нне, -ння ср., укла́дванне, -ння ср.;
2. (внесённая сумма) укла́д, -ду м.;
сде́лать вклад зрабі́ць укла́д;
сро́чный вклад тэрміно́вы ўклад;
3. перен. укла́д, -ду м.;
це́нный вклад в нау́ку кашто́ўны ўклад у наву́ку.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
укла́дка ж.
1. (действие) укла́дка, -кі ж., уклада́нне, -ння ср., укла́дванне, -ння ср.; склада́нне, -ння ср., скла́дванне, -ння ср.; абклада́нне, -ння ср., абкла́дванне, -ння ср.; выклада́нне, -ння ср., выкла́дванне, -ння ср.; см. уложи́ть, укла́дывать 3—5;
2. (небольшой сундучок) обл. куфэ́рак, -рка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
запра́вка ж.
1. (действие) устаўля́нне, -ння ср.; уклада́нне, -ння ср.; засо́ўванне, -ння ср.; нала́джванне, -ння ср., прыла́джванне, -ння ср.; убіра́нне, -ння ср.; падрыхто́ўка, -кі ж.; см. заправля́ть 1, 2;
2. (горючим) запра́ўка, -кі ж.;
3. кул. запра́ва, -вы ж., закра́са, -сы ж.; забе́лка, -кі ж.; за́таўка, -кі ж.; по́дкалатка, -кі ж.; см. заправля́ть 3;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)