цэ́ласны, -ая, -ае.

Які ўяўляе сабой унутранае адзінства; цэлы, адзіны.

Цэласная тэорыя.

|| наз. цэ́ласнасць, -і, ж.

Тэрытарыяльная ц. дзяржавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

относи́тельность адно́снасць, -ці ж.;

тео́рия относи́тельности тэо́рыя адно́снасці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карпускуля́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да карпускулы, складаецца з карпускул. Карпускулярная будова рэчыва. Карпускулярнае выпраменьванне.

•••

Карпускулярная тэорыя святла гл. тэорыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рыто́рыка ’тэорыя аратарскага мастацтва’, рытары́чны ’напышлівы, упрыгожаны словамі’ (ТСБМ), ры́тар ’прамоўца’, ’настаўнік красамоўства’ (ТСБМ). З грэч. ῥητορική.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазна́нне, -я, н.

1. гл. пазнаць.

2. мн. -і, -яў. Набыццё ведаў, спасціжэнне заканамернасцей аб’ектыўнага свету.

П. законаў прыроды.

Тэорыя пазнання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэарэты́чны, -ая, -ае.

1. гл. тэорыя.

2. Які мае адносіны да тэорыі, заснаваны на тэорыі.

Т. семінар.

|| наз. тэарэты́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памало́гія, ‑і, ж.

Спец. Тэорыя пладаводства.

[Ад лац. pomum — плод і грэч. lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імаве́рнасць ж. вероя́тность;

○ тэо́рыя ~цей — мат. тео́рия вероя́тностей

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карпускуля́рны корпускуля́рный;

○ ~ная тэо́рыя святла́ — корпускуля́рная тео́рия све́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазна́нне ср. позна́ние;

тэо́рыя ~ння — филос. тео́рия позна́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)